Het verhaal van Joyce

Joyce

Mijn naam is Joyce Crombach. Binnen het Credo Huis houd ik me vooral bezig met de kwaliteitszorg. Ik zorg ervoor dat het kwaliteitsbeleid klopt en dat we op een goede manier met klachten en incidenten omgaan. Momenteel ben ik volop bezig met het verkrijgen van een ISO 9001:2015 certificering samen met het team en het bestuur. Vanuit die rol overleg ik regelmatig met het team in het huis, bijvoorbeeld tijdens het wekelijkse kernteamoverleg. Ook draai ik zo af en toe een dienst mee in het huis zelf. Ik geniet er dan van om het gezellig te maken. Samen met de inwonende jongeren koken (sushi!!!), bakken of een filmpje kijken vind ik hartstikke fijn! Ook draag ik de verantwoordelijkheid voor de begeleiding van stagiaires, dat vind ik erg mooi werk om te doen.

Ik ben bij het Credo Huis gestart als vrijwilliger op de zondagnachtdienst. Dit heb ik gedaan omdat ik graag iets wilde betekenen voor jongeren in de regio. Ik voelde me meteen thuis bij Credo en dat had ik nog nergens eerder ervaren. Na een hele tijd als vrijwilliger te hebben gewerkt, moest ik helaas stoppen. Ik behaalde mijn Social Work diploma, kreeg direct een baan aangeboden en ging daarnaast een vervolgopleiding doen aan Universiteit Leuven. Ik vond het moeilijk om afscheid te nemen, dus toen Patrick me na een tijdje vroeg om in de vakantie een paar nachtdiensten te draaien, zei ik direct ja!

Tijdens mijn laatste nachtdienstje zat het me toch niet lekker om wéér weg te gaan. Ik wist al dat ik niet terug wilde naar mijn eerdere baan en heb die hele nacht liggen malen. De volgende ochtend heb ik meteen mijn gedachten besproken met iemand uit het bestuur. Tijdens ons gesprek bleek al snel dat er veel dingen te doen waren voor mij binnen de organisatie. Dit was niet alleen in diensten maar ook qua professionalisering, kwaliteitszorg, projecten, onderzoek en nieuwe innovaties waar we mee bezig zijn. Dat zijn precies de dingen waarvoor ik was opgeleid en die ik graag deed. Sindsdien ben ik een zeer trots onderdeel van de Credo Beweging en dat bevalt me nog altijd heel erg goed!

Wat veel mensen niet weten is dat iedereen die werkzaam is binnen Credo echt heel veel om de inwonende jongeren geeft. We geven heel vaak 2e, 3e of zelfs 4e kansen omdat we gewoon niet willen opgeven. Vaak is het zo dat wanneer het merendeel van de begeleiders het meer ziet zitten, er altijd 1 iemand is die het nog één kans geeft. Zelfs als een jongere op een negatieve manier is vertrokken, is diegene daarna nog welkom. Negatieve gevoelens houden we niet lang vast, maar we hebben al regelmatig een traantje gelaten om een jongere of om zijn/haar situatie. Die vastberadenheid en liefde voor onze jongeren vind ik erg mooi om te zien.

Daarnaast vind ik het erg fijn dat het Credo Huis uit een heel hecht team en bestuur bestaat. Iedereen werkt vanuit zijn hart en met passie, maar ook met oog voor elkaar. We hebben allen één gezamenlijk doel: dak- en thuisloosheid onder jongeren uitbannen! Door dit gezamenlijke doel, voel je extra verbondenheid met iedereen die binnen Credo werkt, verblijft, stage loopt of vrijwilligerswerk doet. Naast dit gezamenlijke doel hebben we ook nog een grote gezamenlijke droom: 100 Credo Huizen stichten. Ik zet daar graag mijn schouders onder!

In mijn periode bij Credo heb ik al verschillende momenten mee mogen maken die een plekje in mijn hart hebben. Denk aan vrijwilligersavonden, bbq-avonden, karaokenight of sushinight. Maar ook het voeren van goede gesprekken met de jongeren of met collega’s. En natuurlijk ook de jongeren die ons verlaten en waarmee het goed gaat. Het is ook al vaker voorgekomen dat ex-jongeren komen werken als vrijwilliger of een studie volgen om bij ons aan de slag te kunnen. Dat is toch geweldig! En dan hebben we het nog niet gehad over de stagiaires die ik tot bloei heb zien komen en de prachtige inzet van vele vrijwilligers en bedrijven die ons helpen. Kortom, aan mooie Credo momenten geen gebrek.

Er zijn daarnaast ook ontelbare hilarische momenten die ik heb mogen meemaken. Alle koosnaampjes die Patrick bedenkt, de jongeren die een soort practical-joke-contest houden met elkaar of met begeleiders, een oneindige stroom aan woordgrappen van Tim en de uitspraken die sommige jongeren doen of de streken die ze uithalen. Allemaal momenten waarom we met zijn allen in een deuk liggen.

Toch heb ik één favoriet verhaal. Het moment dat ik samen met Eric en Credo Huis Pelt naar de Vlaamse overheid ging om hun zaak te bepleiten. We waren helemaal daar naartoe gereisd om hen te steunen. Het was fantastisch om te zien hoe de partners van dat Credo Huis vertelden waarom zij voorstander waren van die voorziening in Pelt. Voor mij en Eric voelde het als een ongelooflijk moment waarvan we getuigen mochten zijn. Vanaf dat moment werd het namelijk definitief: het eerste Belgische Credo Huis zou geopend worden. Dit is mijn favoriete moment, omdat ik hen ook al die prachtige momenten met jongeren, collega’s en vrijwilligers gun. Op dat moment stond namelijk vast dat zij dit ook allemaal mochten gaan ervaren en daar kan werkelijk niks tegenop!

Comments are closed.