Ik (Dorien)ga even terug naar iets meer dan 7 jaar geleden. Ik zit thuis aan de keukentafel en krijg een mislukt jeugdzorg verhaal te horen. Het verhaal over een jongere die met 18 jaar jeugdzorg uit moest vanwege de leeftijd. Gewoon omdat Nederland het op die manier heeft (had) ingericht. Met 18 jaar word je geacht volwassen te zijn, volgens de wet. Alle zorglijntjes worden doorgeknipt. Er blijft één uur ambulante zorg per week over, die nagenoeg vaak telefonisch plaatsvinden met een jongere. Een erg groot verschil als je daarvoor in een warm gezinshuis hebt gewoond voor jaren met 24/7 zorg. Situatie met biologische netwerk van de jongere is jammer genoeg weinig of tot niets in veranderd.
Het verhaal vertelt verder dat de jongere dat wel al die jaren als droom had:” als ik 18 jaar ben ga ik weer bij mijn ouder wonen, want als ik 18 jaar ben mag ik alles zelf beslissen.” Na meestal drie maanden is het conflict zo hoog opgelopen tussen de jongere en ouders dat ze op straat komen te staan zonder enige uitzicht op wonen. Met als gevolg dat ook schoolstructuur niet meer lukt voor de jongere. Het is een niet een op zichzelf staand verhaal, er zijn erg veel van deze verhalen blijkt uit onderzoek.
Het doet iets met me. Vooral dat na zoveel warme jaren van zorg in een razend tempo alles weer afgebroken lijkt. Waar de jongere opnieuw de dupe van is. De dupe van het systeem.
Ik begin na te denken over de natuurlijke ontwikkeling van kinderen die gaan uitvliegen. Bv onze eigen kinderen waarvan drie al uitgevlogen zijn. Allemaal hebben ze een eigen route gehad. Het verliep geleidelijk naar steeds een stapje meer in zelfstandigheid. We hebben alleen nooit een touwtje doorgeknipt. Altijd mogen ze op ons terug vallen. Altijd staan we klaar met advies of (praktische) hulp.
Hoeveel te meer zouden kinderen met een jeugdzorg geschiedenis ook een geleidelijke ontwikkeling naar zelfstandigheid goed kunnen gebruiken. Wat zou ik graag deze zorg faciliteren. Zorg die stapsgewijs en op maat een ontwikkeling toestaat van nauwe betrokkenheid zoals een gezinshuis naar zelf alles op de rit krijgen en dan uitvliegen.
Dat is wat we doen als Credohuis, verbonden met het gezinshuis. Nu met 2 plekken om verder te groeien naar zelfstandigheid, straks met 7 extra plekken in het nieuwe Credohuisproject. Deze maand gaat alvast met succes een eerste jongere uitvliegen. Met 14 jaar is L. in het gezinshuis komen wonen en met 18 jaar is ze doorgestroomd naar het Credohuis en met haar 20 jaar gaat L. ons uitzwaaien. Ze neemt niet alleen afscheid van ons maar in z’n geheel neemt ze afscheid van Jeugdzorg.
Zorg op maat proeft naar meer.